آیا اسرائیل حتی با بهای سنگین احتمالی اعدام گروگانها به درهم شکستن و نابودی توانایی های نظامی حماس و جهاد اسلامی ادامه خواهد داد؟

حلقه آتش جمهوری اسلامی، آیا زمان آن نرسیده که اسرائیل پاسخی مستقیم در نظر بگیرد؟

سرلشکر غلامعلی رشید، فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم الانبیاء سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تاریخ ۴ شهریور ۱۳۹۰ به نقل از سخنان فرمانده سپاه قدس قاسم سلیمانی گفت من برای شما شش لشکر در بیرون جمع کرده‌ام. خاک ایران و من یک کریدور ۱۵۰۰ کیلومتری ایجاد کرده ام. طول و ۱۰۰۰ کیلومتر. گسترده تا سواحل دریای مدیترانه… یک ارتش در لبنان است. اسمش حزب الله است. ارتش دیگری در فلسطین است که حماس و جهاد اسلامی نام دارد. یک ارتش در سوریه است. ارتش دیگری در عراق به نام یگان های حشد الشعبی (PMU) و ارتش دیگری در یمن و به نام انصارالله است.

همه اینها باعث ایجاد بازدارندگی در خدمت ایران عزیز شده است. خشم آمریکایی‌های متجاوز و رژیم صهیونیستی نسبت به قدرت منطقه‌ای ایران ناشی از درک آنهاست که جمهوری اسلامی دارای دو عنصر قدرت است اولی نیروی مسلح قدرتمند آماده نبرد و آماده دفاع است. از داخل خاک ایران در برابر هر متجاوز خارجی و دوم نیروی منطقه ای خارج از خاک ایران است.

این مفهوم امنیت جمهوری اسلامی به طور خلاصه است.

جنگ غزه گواه استراتژی جمهوری اسلامی است. جنگ به دلیل دو منفعت عمده رژیم ایران آغاز شد. اولین مورد توافق عادی سازی بین اسرائیل و عربستان سعودی بود که هژمونی آمریکا را در منطقه را تقویت می کرد. این توافق تا زمانی که جنگ ادامه دارد در دستور کار نیست و در حال حاضر مشخص نیست که آیا واقعاً در آینده نزدیک اجرایی خواهد شد یا خیر. این توافق به انزوای رژیم ایران در خلیج فارس می انجامید و از نظر جمهوری اسلامی خیانت به ملت مسلمان تلقی می شد.

دوم تمایل جمهوری اسلامی برای ارتقای توسعه سلاح های هسته ای خود است. رژیم ایران از نظر استراتژیک برای پاسخ نظامی اسرائیل آماده بود. بنابراین، جمهوری اسلامی با استفاده از سازمان‌های نیابتی که در بالا ذکر شد، به دنبال ایجاد توازن بازدارندگی بین خود و اسرائیل و آمریکا بود حماس، جهاد اسلامی، حزب‌الله، حوثی‌ها و غیره. این گونه است که جمهوری اسلامی سازمان‌های نیابتی را که مستقیماً تابع قوانین حقوق بشردوستانه بین‌المللی یا سایر معاهدات بین‌المللی نیستند بدون پرداخت مستقیم بهای جنگ و حتی عضویت در کنفرانس‌های مختلف سازمان ملل متحد در زمینه حقوق بشر، اداره می‌کند.

از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، اسرائیل درگیر یک جنگ چند عرصه ای علیه سازمان های نیابتی جمهوری اسلامی و همچنین حمله مستقیم خود رژیم ایران توسط پهپاد، موشک بوده است.

رویکرد اسرائیل تمرکز مستقیم بر سازمان های نیابتی و به جز در موارد استثنایی، اجتناب از حمله مستقیم به ایران بود. هدف استراتژی اسرائیل حذف و نابودی نظامی ارتش های حماس و جهاد اسلامی و جلوگیری از ادامه حضور غزه در حلقه آتش جمهوری اسلامی بود.

زمان تصمیم گیری در مورد جمهوری اسلامی است

اسرائیل پس از ۹ ماه جنگ و پرداخت بهای سنگین، در رسیدن به هدف استراتژیک خود موفق شد. حماس به نقطه شکست نزدیک شده است. زنجیره فرماندهی سازمان تا حد زیادی حذف شده است. آنهایی که هنوز زنده اند پنهان شده اند. همانطور که تعداد زیادی از فلسطینی‌ها، از جمله ساکنان غزه و مقامات ارشد تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) بیان کردند، حماس در ازای اجرای ایدئولوژیک سخت جهاد با استفاده از روش‌های داعش، به هر قیمتی، به منافع فلسطین برای ثبات و رفاه آسیب رساند.

هدف واقعی جهاد تقویت نفوذ جمهوری اسلامی و هژمونی شیعی آن در منطقه است. تصادفی نیست که نقطه شروع یحیی سنوار رهبر حماس این است که از این جنگ به عنوان نبرد کربلا یاد می شود. این بیش از یک اشاره به روند شیعی شدن حماس در سال های اخیر است.

اسرائیل اکنون بر سر دوراهی قرار دارد. آیا حتی با بهای سنگین احتمالی حکم اعدام برای گروگان ها به درهم شکستن و نابودی توانایی های نظامی حماس و جهاد اسلامی ادامه خواهد داد؟

یا اینکه تسلیم خواسته های سازمان حماس می شود و با آتش بس موافقت می کند، در حالی که هزاران زندانی فلسطینی را با سابقه ثابت انجام حملات تروریستی آزاد می کند و به حماس اجازه می دهد تا قدرت خود را در غزه تجدید کند؟

باید به خاطر داشت که در حالی که اسرائیل واقعاً بر حماس فشار نظامی وارد می‌کند، جمهوری اسلامی نیز با استفاده از استراتژی حملات چند عرصه‌ای از لبنان، سوریه، عراق و یمن، فشار نظامی بر اسرائیل اعمال می‌کند.

در واقع، بهایی که اسرائیل پرداخت کرده و می پردازد، سنگین است. در جنگ منطقه ای که جمهوری اسلامی در ۷ اکتبر از طریق نیروهای نیابتی خود علیه اسرائیل به راه انداخت، اسرائیل تاکنون بیش از ۱۵۰۰ نفر را از دست داده و تعداد زیادی از ساکنان شمال و جنوب را تخلیه کرده است. با این حال، اسرائیل باید در این جنگ پیروز شود تا بقای بلندمدت خود در خاورمیانه را تضمین کند.

جمعه گذشته یک پهپاد جمهوری اسلامی، صمد ۳ به تل آویو برخورد کرد و یک شهروند را کشت.

این بار نیز اسرائیل ترجیح داد به پیام رسان حمله کند تا فرستنده. آسیب به زیرساخت های کشورهای شکست خورده، مانند یمن و لبنان، تنها بحران انسانی در داخل آنها را تشدید می کند.

آیا زمان آن نرسیده که پاسخی مستقیم علیه جمهوری اسلامی در نظر بگیریم؟